Natuur in de Stad

Prachtige beesten toch, die groene kikkers…

Deze piepkleine Kleine watersalamander werd gered van afvoer naar de composthoop tijdens het schoonmaken van de vijver in de Heemtuin van Zaandam.

Zo zit ‘ie doodstil aan de rand van de vijver…

… en zo zit ‘ie 3 cm naar links en steekt er een pootje van een andere amfibie uit z’n bek…

Toch nog een salamander op de foto dit seizoen?

Dit zijn waarschijnlijk mijn laatste foto’s van salamanders voor dit seizoen.
Het water in het aquarium in de Heemtuin van Zaandam werd te heet voor ze.
Ze zijn nu overgeplaatst naar de vijver waar hun moeder vandaan kwam, alwaar ze in de diepte, uit het zicht, verder kunnen opgroeien.

Deze larve van de Kleine watersalamander komt even uit de vijverbodem begroeiïng tevoorschijn om te kijken of die enge fotograaf al weg is…

In de Heemtuin van Zaandam staan 2 aquaria: een kleine met salamanderlarven, en een grote met vissen (baars, blankvoorn en jonge snoekjes).
De jonge snoekjes werden gered bij baggerwerk in de sloot, en als 2 cm kleine hummels in het kleine aquarium gezet. Na een paar weken waren ze al zover gegroeid dat verhuizing naar de grote bak noodzakelijk werd.
Inmiddels zijn ze zo’n 12 cm lang, en al echte snoeken.

Vandaag was ik getuige van het voeren: als het voer beweegt, vallen ze aan, anders kan het rustig naar de bodem zakken.
Niet verwonderlijk dus dat de wormen het meest in trek waren:

Sinds vandaag gebruik ik (eindelijk) een eigen foto als logo voor dit blog.
Het is een larve van een kleine watersalamander, gefotografeerd in een aquarium in de Heemtuin van Zaandam.

In de nieuwe grote vijver van de Heemtuin wemelt het van de salamanderlarven, maar die zijn wat lastiger in vooraanzicht te fotograferen, omdat ze zich bij voorkeur (te) ver van de kant en wat dieper ophouden.

Die juffer die zaterdag uitvloog had geluk; deze gisteren wat minder…

Bootsmannetjes zijn geduchte rovers, zoals ook deze foto (van vorige maand, toen ze nog een stuk kleiner waren) wel aantoont…

Vanmorgen had ik de unieke ervaring van een net “ontpopte” (dat zal niet het juiste woord zijn) waterjuffer die eerst mijn camera en even later bij nader inzien mijn hand uitkoos als plaats om op te pompen, te drogen, en uit te vliegen.
Net uit het water zijn de vleugels nog niet veel meer dan een paar korte “tentakeltjes” op de rug.

Vanuit het water klom ‘ie eerst de steiger op…

…om daarna verder te klimmen op mijn camera en daarna mijn hand.

De vleugels worden eerst opgepompt, je ziet ze groeien…

Op bovenstaande foto zijn de vleugels inmiddels langer dan het achterlijf.

Dan is het achterlijf aan de beurt, met iedere pompende beweging worden de segmentjes telkens een stukje verder naar buiten geschoven.

Uiteindelijk heeft het achterlijf de vleugels “ingehaald” qua lengte…

Nog even verder opdrogen, je ziet langzaam wat kleur verschijnen op borststuk en achterlijf.

Een laatse blik…

…en weg is ‘ie, exact 1 uur nadat ‘ie uit het water kwam.

Bootsmannetjes zijn insecten die net onder het wateroppervlak wachten op een langskomende, nietsvermoedende prooi.
Ze zijn, van boven water gezien, vrijwel onzichtbaar…

Van onder water gezien zijn ze echter wel degelijk zeer opvallend…