Natuur in de Stad

Afgelopen weekend was ik op Helgoland, een eiland in de Noordzee, in de “bocht” bij Duitsland en Denemarken.
Het eiland bestaat uit een enorme rode rotswand die 50 meter uit zee oprijst en naar het achterland geleidelijk afloopt naar zeeniveau.
Op die rotswand broeden grote aantallen Jan van Genten, alken, zeekoeten, stormmeeuwen, drieteenmeeuwen en noordse stormvogels — en één wenkbrauwalbatros, hoewel die niet broed omdat ‘ie de enige van zijn soort is op het noordelijk halfrond.
Op het “tweelingeiland” Düne, door de zee afgesplitst van Helgoland, bevindt zich een grijze zeehondenkolonie.

Vooral de Jan van Genten zijn er goed te fotograferen, zowel broedend als vliegend. Enkele tientallen paartjes nestelen op nog geen 5 meter van het voetpad op de top van de klif. Een goede compactcamera is daar nuttiger dan een vaste 400mm lens

De nesten van Jan van Genten zitten erg dicht op elkaar, ongeveer op snavellengte, en buren zijn niet erg tolerant naar elkaar.
Bij stevige wind kun je de Jan van Genten precisie-landingen zien uitvoeren in slow motion, eerst stil hangend boven de landingsplaats, en dan langzaam zakkend tot ze zitten.
Ik bewonderde ze al om hun vliegkunsten, maar nu dus ook om hun landingsvaardigheden.

Al met al een onvergetelijke ervaring.

Inmiddels is het al weer ruim een maand geleden dat ik Dungeness bezocht.

Eén van de “omringende attracties” zijn de “listening ears”, enorme betonnen parabolische “spiegels” uit de late jaren ’30, bedoeld om het geluid sterk te concentreren en zo al in een vroeg stadium vijandelijke vliegtuigen horen aankomen over het Kanaal.

Binnen een paar jaar was deze op zich briljante techniek achterhaald, doordat vliegtuigen sneller werden en grotere afstanden over zee konden vliegen (en dus niet per se over het smalste gedeelte van het Kanaal hoefden oversteken)… maar vooral door de komst van de radar.

Door grindwinning waren ze verzakt, maar gelukkig zijn ze weer in ere hersteld, en kunnen we deze getuigen van technisch (en bouwkundig) vernuft nog steeds bewonderen.
De gaten van de grindwinning zijn volgelopen met water, en zijn nu een toevluchtsoord voor watervogels.
Tevens fungeert het water als slotgracht, zodat de listening ears helaas niet meer van dichtbij te bekijken zijn (behalve onder begeleiding van een gids, net niet toen ik daar was).

Ook mooi bij zonsondergang:

Dungeness is mede zo bekend door het grote aantal hutjes in diverse stadia van verval, de vele scheepswrakken, en andere restanten van de vroeger zo bloeiende visserij op het strand:

De vuurtorens van Dungeness laten mooi zien hoe het strand van Dungeness steeds verder aangroeit.
Enerzijds laten ze dat zien doordat “the old lighthouse” een kleine 100 meter landinwaarts staat; anderzijds zie je, als je boven in “the old lighthouse” staat, allemaal patronen als van jaarringen in het land, min of meer evenwijdig aan de kust.

Los van het uitzicht is “the old lighthouse” zelf ook fotografisch interessant, zowel van buiten als ook van binnen.
Vooral de opstellingen van de Fresnel lenzen, waarmee het licht gebundeld werd, zijn prachtig om te zien; loop er omheen en zie hoe het zonlicht in de prachtigste “regenbogen” gesplits wordt…

Hier wat voorbeelden:

Vorige week ben ik een paar dagen in Dungeness geweest (Kent, Engeland, ten zuiden van Dover).
Wat een landschap! Vierkante kilometers kiezelstrand met een mix van duin- en toendravegetatie, ingesloten tussen zee, kerncentrale, militair oefenterrein, vliegveldje, vooroorlogse acoustische vliegtuig luisterpost (“the listening ears”), badplaats, veengebied (“marsh”) en RSPB vogelreservaat.
En her en der hutten en bootjes, zowel (redelijk) nieuw als totaal vervallen.
Omdat het strand nog steeds aangroeit, staan er inmiddels 3 “lighthouses”, de oudste een aardig stuk landinwaarts.

Als je ’s morgens heel vroeg of ’s avonds laat komt, rennen de hazen plotseling van heel dichtbij hard weg, en met wat geluk kun je ook nog “stadsvossen” ontmoeten.

Vandaag al vast wat impressies, meer volgt.

Een beetje vertraagd, maar bij deze alsnog een aantal foto’s van begin deze maand in de Tierfreigeländen (natuurparken) rond Grafenau en Neuschönau (Beierse Woud).

De getoonde soorten zijn achtereenvolgens: bruine beer (1), edelhert (2-4), lynx (5-8), schreeuwarend (9), sikahert (10-12), torenvalk (13), wilde kat (14-16) en wolf (17-22).

Als altijd: klik op een “postzegel” om een 2x zo grote postzegel te zien, of kijk op www.robvanderwoude.net voor een nog iets groter formaat.

Afgelopen weekend nam ik deel aan een fotoreis georganiseerd door Loulou Beavers naar Grafenau en omgeving (Beierse Woud).
Een heerlijk weekend met veel mooie foto’s (edelherten, beren, wolven, lynxen en nog veel meer), en een vooral veel lol.

In het Tierfreigelände bij Neuschönau zagen we deze “tree hugger”:

Aan de boom te zien gaat dat “huggen” niet erg zachtzinnig.