Sinds enkele maanden worden er regelmatig 2 mannelijke mandarijneenden gezien in het Darwinpark.
Vanmorgen zwommen ze achter ons huis.
Zeg nu zelf, hier heeft de natuur zichzelf toch weer eens overtroffen in kleurenpracht?






Zeker in ons volle Nederland zal de natuur de bebouwing wel moeten opzoeken.
Dit kan tot leuke ontmoetingen leiden, maar ons soms ook voor dilemma's plaatsen.
Sinds enkele maanden worden er regelmatig 2 mannelijke mandarijneenden gezien in het Darwinpark.
Vanmorgen zwommen ze achter ons huis.
Zeg nu zelf, hier heeft de natuur zichzelf toch weer eens overtroffen in kleurenpracht?
De exotische Rode Amerikaanse rivierkreeft krijgt steeds meer natuurlijke vijanden.
Onlangs zag ik een kuifeend een kreeft vangen en verorberen.
Andere mij bekende bekende predatoren van rivierkreeften zijn de blauwe reiger (en waarschijnlijk ook andere reigersoorten), fuut, zilver- en mantelmeeuwen, ijsvogel en ekster (en mogelijk ook andere kraaiensoorten).
Deze Mexicaanse roodmus kwam in het Oostzanerveld naast onze fietsen op het fietspad zitten.
Ergens halverwege de maand maart, nam een paar halsbandparkieten zijn intrek in een oud spechtennest.
In de betreffende boom bevinden zich 3 zichtbare nestopeningen boven elkaar. De onderste 2, oude spechtengaten, zijn door halsbandparkieten bezet, de bovenste, meer een scheur, door kauwen.
Regelmatig stak het halsbandparkietvrouwtje haar kop uit het onderste nest, waarbij opviel dat haar verenpak er bepaald “sub-optimaal” uitzag.
Het halsbandparkietenpaar in het onderste nest had het regelmatig aan de stok met de kauwen uit het bovenste nest, waarbij ze elkaar wederzijds lastigvielen.
Na een week of 2 liet het halsbandparkietvrouwtje zich niet meer zien, en werden de “inbraakpogingen” van de kauwen steeds frequenter.
Mijn vrees dat het vrouwtje, gezien haar toch al ongezond ogende verschijning, was overleden, was gelukkig onterecht, na 3 weken kwam ze warempel weer naar buiten, inmiddels ook zonder staartveren.
Broeden is topsport, petje af…
Nu maar hopen dat we spoedig jonge halsbandparkieten in de nestopening zullen zien.
Na 12,5 jaar afwezigheid, zag ik onlangs weer een blauwe halsbandparkiet op het vogelvoer:
Ik moet ergens een foto hebben van een winterjuffer in de Heemtuin.
Helaas kan ik die nog niet terugvinden, die foto stamt uit de tijd van voor het gecategoriseerd opslaan 🙁
Tijdens het zoeken kwam ik echter nog wel een paar foto’s tegen van een heel bijzondere blauwe halsbandparkiet die in 2008 voor mijn raam zat.
Ze waren gemaakt met mijn allereerste digitale spiegelreflexcamera, een Canon EOS 350D, en verre van scherp. Maar daar hebben we gelukkig Topaz Sharpen AI en DeNoise AI voor!
Tsja, je zult maar jeuk hebben…
Nadat ik de poorten van de Heemtuin had afgesloten, zag ik een wat onverwacht “huisdier” naar het nabijgelegen hondenveldje in het Veldpark lopen:
Onder veel belangstelling deed de circusolifant zich tegoed aan gras, takken, distels en wilgenroosjes.
Ik had mijn camera bij de hand, met mijn Sigma 60-600mm lens.
Ik was nu erg blij met de 60mm-kant van het 60-600mm zoombereik.
In het aquarium van de Heemtuin in Zaandam bevinden zich (o.a.) 2 zwartbekgrondels.
Niet inheems, maar door menselijke activiteiten (ballastwater van de scheepvaart, kanalen graven) wel “in het wild” voorkomend in Nederland.
Vandaag zag ik voor het eerst een schildpad “in het wild” in de Zaanstreek.
Het is een geelbuikschildpad, hoogst waarschijnlijk gedumpt door zijn “eigenaar”.