Eveneens te zien in het Darwinpark: prachtige slobeenden.


Ik vermoed dat de snavel van Donald Duck geïnspireerd is door die van de slobeend.
Zeker in ons volle Nederland zal de natuur de bebouwing wel moeten opzoeken.
Dit kan tot leuke ontmoetingen leiden, maar ons soms ook voor dilemma's plaatsen.
Eveneens te zien in het Darwinpark: prachtige slobeenden.
Ik vermoed dat de snavel van Donald Duck geïnspireerd is door die van de slobeend.
Sinds enkele maanden worden er regelmatig 2 mannelijke mandarijneenden gezien in het Darwinpark.
Vanmorgen zwommen ze achter ons huis.
Zeg nu zelf, hier heeft de natuur zichzelf toch weer eens overtroffen in kleurenpracht?
Misschien komt dit je bekend voor: ik heb een computervoedingstester, een klein maar o zo handig apparaatje om te kijken of de voeding van een computer nog werkt of defect is; onmisbaar bij reparaties aan computers.
Het apparaat bestaat uit een kunststof doosje met divers aansluitingen voor computerstekkertjes, en LED-lichtjes die aangeven of (een deel van) de computervoeding werkt of niet.
Helaas heeft de fabrikant een laagje “softgrip siliconen” op het doosje aangebracht, zodat het oppervlak wat ruwer wordt en niet zo snel uit je vingers glipt.
Helaas, zeg ik, want die siliconenlaag heeft de vervelende eigenschap om in de loop der jaren plakkerig te worden, en zelfs af te geven op kleding.
Ook zat het oppervlak vol met (katten)haren.
Dat maakt het apparaatje praktisch onbruikbaar.
Op internet vond ik een tip om zo’n siliconenlaag te “ontkleven”: wassen met warm water en soda.
Naar verluidt werkt dit prima, maar omdat ik geen soda in huis had, heb ik het eens geprobeerd met Vanish Oxy, lauw water en een schuursponsje.
Uiteraard wel even de elektronica uit het doosje geschroefd, daarna het doosje op deze manier gereinigd, en binnen 2 minuten was het weer normaal beet te pakken!
En gelukkig bleek de tekst niet weggepoetst te zijn, die zat kennelijk onder het siliconenlaagje.
Wel wordt het oppervlak wat dof, maar ik ben heel blij dat het apparaatje weer gewoon bruikbaar is.
In de Heemtuin van Zaandam zijn afgelopen weken onder andere de volgende jonge vogels uitgevlogen:
Verder ook jonge boomkruipers, koolmezen, meerkoeten, merels, roodborstjes, staartmezen, waterhoentjes, wilde eenden, winterkoninkjes, zanglijsters en zwarte kraaien.
Van een aantal vogelsoorten weten we dat ze in de Heemtuin broedden, maar hebben we nog niet kunnen vaststellen of ze zijn uitgevlogen, van andere soorten weten we dat ze nog broeden of hun jongen nog verzorgen.
Voor een actueel overzicht kun je deze lijst van broedvogelsoorten in de Heemtuin bekijken.
De exotische Rode Amerikaanse rivierkreeft krijgt steeds meer natuurlijke vijanden.
Onlangs zag ik een kuifeend een kreeft vangen en verorberen.
Andere mij bekende bekende predatoren van rivierkreeften zijn de blauwe reiger (en waarschijnlijk ook andere reigersoorten), fuut, zilver- en mantelmeeuwen, ijsvogel en ekster (en mogelijk ook andere kraaiensoorten).
Deze Mexicaanse roodmus kwam in het Oostzanerveld naast onze fietsen op het fietspad zitten.
De lente is de tijd van het nieuwe leven.
Jonge dieren waar je maar kijkt…
Ergens halverwege de maand maart, nam een paar halsbandparkieten zijn intrek in een oud spechtennest.
In de betreffende boom bevinden zich 3 zichtbare nestopeningen boven elkaar. De onderste 2, oude spechtengaten, zijn door halsbandparkieten bezet, de bovenste, meer een scheur, door kauwen.
Regelmatig stak het halsbandparkietvrouwtje haar kop uit het onderste nest, waarbij opviel dat haar verenpak er bepaald “sub-optimaal” uitzag.
Het halsbandparkietenpaar in het onderste nest had het regelmatig aan de stok met de kauwen uit het bovenste nest, waarbij ze elkaar wederzijds lastigvielen.
Na een week of 2 liet het halsbandparkietvrouwtje zich niet meer zien, en werden de “inbraakpogingen” van de kauwen steeds frequenter.
Mijn vrees dat het vrouwtje, gezien haar toch al ongezond ogende verschijning, was overleden, was gelukkig onterecht, na 3 weken kwam ze warempel weer naar buiten, inmiddels ook zonder staartveren.
Broeden is topsport, petje af…
Nu maar hopen dat we spoedig jonge halsbandparkieten in de nestopening zullen zien.
Na 12,5 jaar afwezigheid, zag ik onlangs weer een blauwe halsbandparkiet op het vogelvoer:
Als de temperatuur het toelaat, laten de kleine watersalamanders zich weer aan het wateroppervlak zien.