Vanmiddag deed zich onverwacht een gelegenheid voor om naar de Amsterdamse Waterleidingduinen te gaan; een gelegenheid die ik met beide handen aangreep.
Op een klinkerweg in het gebied vond ik deze grote groene sabelsprinkhaan, die een poging deed zich op de klinkers op te warmen.
Veel beweging zat er nog niet in, het opwarmen leek niet snel te gaan, waarschijnlijk ook door een stevige frisse bries.
Toen ik deze foto maakte, draaide de sprinkhaan zich in eerste instantie even van mij af, leek zich toen te bedenken, en sprong op de mouw van mijn zwarte jas. Lekker warm, beter dan die klinkers. Na een paar minuten liet de sprinkhaan zich verleiden om op mijn hand te klimmen, zodat ik nog wat foto’s kon maken.
Uiteindelijk verdween ze met een flinke sprong in het gras.
