Vandaag zag Marja, mijn echtgenote, zich genoodzaakt toch maar in te grijpen.
Het “zielige” vogeltje in kwestie was door één van onze katten binnen gebracht.
De kat had kennelijk het nest eerder ontdekt dan wij.
Twee van de merel’s broertjes of zusjes lagen al dood in de gang, deze was nog net uit de bek van de kat te redden.
De bloemenmand die eerder voor de Turkse tortelduif was gebruikt, werd weer in de struiken gehangen en het geredde mereljong er in gezet. In no time zat het op de rand te wankelen. De merelouders hebben het de rest van de middag volgepropt met vette regenwormen.
Eerder had onze kat al één van de broedende koolmezen uit onze tuin te grazen genomen, waarna het nest verlaten werd door de overgebleven koolmees.
Het materiaal van het verlaten nest hebben we in de mand gelegd, in de hoop dat het mereljong er vannacht gebruik van zal maken. Maar als niet één van de ouders er bij kruipt, kon de kou wel eens fataal gaan worden.
We wachten af…
