Ik ben net terug van een lang weekend in de Amsterdamse waterleidingduinen.
We gingen er heen met het idee “we gaan een vos fotograferen”.
Ik heb er al eens eerder een serie foto’s van een vos gemaakt, en nu wilden we dat nog eens over doen, en liefst nog beter.
Dat hebben we geweten: 10 vossen in 3 dagen, 9 daarvan lieten zich uitgebreid van hun beste kant zien, of eigenlijk van alle kanten. Mijn harde schijf is inmiddels voorzien van 700 nieuwe opnames die ik nog moet uitzoeken.
Een selectie van deze foto’s volgt binnenkort!
Op mijn wensenlijstje voor het lange weekend stond, naast de vos, ook de zandhagedis.
In de Amsterdamse waterleidingduinen komt deze vrij veel voor, maar meestal is het enige wat je daarvan merkt een kort geritsel als ze de struiken in vluchten.
Eigenlijk hield ik er al rekening mee dat het niet zou lukken om een zandhagedis te fotograferen toen we zondag, op weg naar de koffie van uitspanning “De Oase”, langs een groepje druk pratende dames op een bankje kwamen.
We waren er bijna voorbij gelopen toen ik iemand hoorde zeggen: zie je dat ‘ie tot z’n voorpootjes groen is, en daarachter bruin? Dat kon maar een ding betekenen: een zandhagedissenmannetje! Ik stevende er direct op af, en inderdaad, daar zat er eentje mooi te wezen tussen de balken van het bankje.
Omdat het vrij koud was, was hij wat trager dan bij warm weer, wat mij in de gelegenheid stelde om ‘m fraai op de foto te zetten.
Mijn dank, dames.
