We zijn net teruggekeerd uit Órgiva (Zuid-Spanje), waar we een week bij onze vriend Ruud logeerden.
Al tijdens de rit van het vliegveld van Málaga naar Órgiva viel me op hoeveel zwaluwen er rondvlogen. Eenmaal aangekomen in Órgiva bleek dat dit nog niets was vergeleken met de plaatselijke zwaluwenpopulaties.
Tegenover het logeeradres werkten 2 huiszwaluwpaartjes aan een nest, en als we de slaapkamerramen openden, probeerden boerenzwaluwen naar binnen te vliegen.
We keken vanuit de slaapkamer uit op een kleine binnenplaats met sinaasappelboompjes en amaryllisen, waar vleermuizen, witte kwikstaarten, zwarte spreewen, huiszwaluwen en boerenzwaluwen (foto) fourageerden, en boven de huizen hele “wolken” gierzwaluwen.
Tijdens een verregend uitstapje naar het Alhambra in Granada konden we genieten van de fraaie vlucht van 2 voor mij tot dan toe onbekende zwaluwsoorten: rotszwaluwen en roodstuitzwaluwen (foto).
Met dank aan Ruud voor het langdurig vasthouden van de paraplu, en het
aangeven van de richting waaruit de zwaluwen kwamen. De zwaluwen vliegen
zo snel, dat als je ze in beeld hebt er onvoldoende tijd is om te
“knippen”; ik begon gewoon te “schieten” als Ruud aangaf dat ze er aan
kwamen, en met ruim 6 beelden per seconde is er uiteindelijk altijd wel eentje
bij waar ze herkenbaar op staan.
In Salobreña, aan de kust, kreeg ik later een roodstuitzwaluw rustend in beeld, wat het onderstaande plaatje opleverde.
Ik denk dat ik in deze week meer zwaluwen heb gezien dan in de afgelopen halve eeuw.
Maar de Spaanse stadsnatuur bestaat niet louter uit zwaluwen en vleermuizen: ’s avonds klonk er herhaaldelijk een luide roep, volgens een plaatselijke vogelkenner die van een uil.
En in Spaanse huizen maak je natuurlijk goede kans een gekko (foto) tegen te komen.
Dit miniatuur exemplaar (ca. 4 cm) had geen staart meer.
Het had een goede schuilplaats gevonden boven het plafond van de enige verwarmde ruimte, en kwam ’s avonds tevoorschijn.
