Natuur in de Stad

Eveneens te zien in het Darwinpark: prachtige slobeenden.

Ik vermoed dat de snavel van Donald Duck geïnspireerd is door die van de slobeend.

Sinds enkele maanden worden er regelmatig 2 mannelijke mandarijneenden gezien in het Darwinpark.

Vanmorgen zwommen ze achter ons huis.

Zeg nu zelf, hier heeft de natuur zichzelf toch weer eens overtroffen in kleurenpracht?

In de Heemtuin van Zaandam zijn afgelopen weken onder andere de volgende jonge vogels uitgevlogen:

Verder ook jonge boomkruipers, koolmezen, meerkoeten, merels, roodborstjes, staartmezen, waterhoentjes, wilde eenden, winterkoninkjes, zanglijsters en zwarte kraaien.

Van een aantal vogelsoorten weten we dat ze in de Heemtuin broedden, maar hebben we nog niet kunnen vaststellen of ze zijn uitgevlogen, van andere soorten weten we dat ze nog broeden of hun jongen nog verzorgen.

Voor een actueel overzicht kun je deze lijst van broedvogelsoorten in de Heemtuin bekijken.

De exotische Rode Amerikaanse rivierkreeft krijgt steeds meer natuurlijke vijanden.
Onlangs zag ik een kuifeend een kreeft vangen en verorberen.

Andere mij bekende bekende predatoren van rivierkreeften zijn de blauwe reiger (en waarschijnlijk ook andere reigersoorten), fuut, zilver- en mantelmeeuwen, ijsvogel en ekster (en mogelijk ook andere kraaiensoorten).

Deze Mexicaanse roodmus kwam in het Oostzanerveld naast onze fietsen op het fietspad zitten.

De lente is de tijd van het nieuwe leven.
Jonge dieren waar je maar kijkt…

Ergens halverwege de maand maart, nam een paar halsbandparkieten zijn intrek in een oud spechtennest.

In de betreffende boom bevinden zich 3 zichtbare nestopeningen boven elkaar. De onderste 2, oude spechtengaten, zijn door halsbandparkieten bezet, de bovenste, meer een scheur, door kauwen.

Regelmatig stak het halsbandparkietvrouwtje haar kop uit het onderste nest, waarbij opviel dat haar verenpak er bepaald “sub-optimaal” uitzag.

Het halsbandparkietenpaar in het onderste nest had het regelmatig aan de stok met de kauwen uit het bovenste nest, waarbij ze elkaar wederzijds lastigvielen.

Na een week of 2 liet het halsbandparkietvrouwtje zich niet meer zien, en werden de “inbraakpogingen” van de kauwen steeds frequenter.

Mijn vrees dat het vrouwtje, gezien haar toch al ongezond ogende verschijning, was overleden, was gelukkig onterecht, na 3 weken kwam ze warempel weer naar buiten, inmiddels ook zonder staartveren.

Broeden is topsport, petje af…

Nu maar hopen dat we spoedig jonge halsbandparkieten in de nestopening zullen zien.

Na 12,5 jaar afwezigheid, zag ik onlangs weer een blauwe halsbandparkiet op het vogelvoer:

Als de temperatuur het toelaat, laten de kleine watersalamanders zich weer aan het wateroppervlak zien.

Kleine blauwe reigers worden groot…

Deze was vanmorgen druk bezig naast het ouderlijk nest om de vleugels te oefenen.

Kleine broer of zus was al druk aan het imiteren, al zal die waarschijnlijk nog iets langer moeten oefenen:

In de lente gieren de hormonen door het lijf van veel dieren, de gelegenheid om ze te fotograferen, ze hebben het veel te druk met elkaar om op het publiek te letten.

Al weken is in het jachthaventje van Hoornseveld (Zaandam) bij het Veldpark een stormmeeuw te vinden.
Zo ook vandaag, waar hij/zij op de favoriete paal zat te zonnen… totdat een kauw hem/haar verjoeg om de plek in de zon op te eisen.

Gelukkig waren er nog genoeg andere plaatsen beschikbaar om in de zon te zitten.

Ik moet ergens een foto hebben van een winterjuffer in de Heemtuin.
Helaas kan ik die nog niet terugvinden, die foto stamt uit de tijd van voor het gecategoriseerd opslaan 🙁

Tijdens het zoeken kwam ik echter nog wel een paar foto’s tegen van een heel bijzondere blauwe halsbandparkiet die in 2008 voor mijn raam zat.
Ze waren gemaakt met mijn allereerste digitale spiegelreflexcamera, een Canon EOS 350D, en verre van scherp. Maar daar hebben we gelukkig Topaz Sharpen AI en DeNoise AI voor!

Het was koud, zaterdag, maar de nieuwe schuiltent moest toch een keer getest worden.
Dus toen er een ijsvogel werd gespot in de Heemtuin…

Na 50 minuten flitste er inderdaad een ijsvogel voorbij, totale “zichttijd” ongeveer anderhalve seconde, verder liet ‘ie zich die dag niet meer zien.

Gelukkig is er meer te zien in de Heemtuin dan alleen ijsvogels: een groene specht kwam af en toe in het gras foerageren.

Na drie en een half uur toch maar weer terug naar de koffie en de CV thuis.

Gelukkig hadden we gisterochtend nog tijd om even naar de Amsterdamse Waterleidingduinen te gaan, en het weer werkte goed mee.

De damhertenbronst is nog in volle gang, en overal liepen de damherten mannetjes met hun prachtige geweien te pronken.

Deze egel heeft helaas de winter niet gehaald

Met het echte herfstweer van de afgelopen dagen, schieten de paddestoelen weer de grond uit.
Deze waren vanmorgen in de Heemtuin te zien.

Deze winterkoning was weer zeer fanatiek aan het zingen.
Zou hij een tweede leg plannen?

Ooievaars zijn meestal niet kieskeurig in hun voedselkeuze.
Toen deze ooievaar in de Osdorper Binnenpolder een buizerd op zijn prooi zag, dacht hij waarschijnlijk snel een makkelijke snack te kunnen kapen.
Maar daar dacht de buizerd duidelijk anders over…